[APFF Echoes] Mga Tinig ng Lakas, Hakbang Tungo sa Pagbabago (Tagalog poem)

_{By: Sherry Macmod Wang, Serve the People Association, Taiwan (R.O.C)}

Sa unang hakbang ko sa bulwagan,
Damdam ko agad ang lakas ng samahan.
Mga kababaihan, sa bawat sulok ng daan,
Naglalakad, nagkukwentuhan, may diwang matibay, matatag, at matibay.

Kasama ang mga PWD, walang pag-aatubili,
Sa kanilang kilos, may lakas na nakatangi.
Sila’y patunay na anumang hamon o sakit,
Ay hindi hadlang sa pakikilahok at pag-iigting.

Sa bawat sesyon, puso ko’y napuno,
Ng mga aral, karanasan, at sigaw na totoo.
Ang Solidarity Night, parang isang piyesta,
Ng pagkakaisa, pag-asa, at tapang na madarama.

Sa gabing iyon, nakita ko ang liwanag,
Mga mukha ng kababaihang may hawak ng pag-asa’t hinaharap.
Parang mga mandirigma sa digmaan ng lipunan,
Tila sinasabing, “Ang laban ay atin, walang uurungan!”

Sa plenaryong tinalakay ang ILO Conventions,
Nabuksan ang isip ko sa kanilang intensyon.
C189 at C190, mga proteksyon ng manggagawa,
Lalo na sa mga migranteng kababaihang api’t pinahihirapan pa.

Ang session sa marriage migration ay puno ng hugot,
Mga kababaihan, sa bagong kultura, legalidad ay sunod-sunod.
Ang kanilang sakripisyo, mahirap sukatin,
Ngunit sa tapang nila, tunay na may halagang malalim.

Ang Universal Periodic Review ng United Nations,
Isang mahalagang sandata sa pagsusulong ng karapatan.
Ang proseso, sa akin ay malinaw na naglarawan,
Na may daan upang ang kababaihan ay maprotektahan.

Ngunit kasabay ng inspirasyon, dumating ang tanong,
Ano ang aking papel sa labanang ito ngayon?
Paano ko iaangat ang boses ko’t kilos,
Upang maging bahagi ng kilusan, sa anumang unos?

Sa gitna ng lahat, nakita ko ang sagot,
Sa bawat kababaihang naroon, walang patid ang kilos.
Sa kanilang pagkakaisa, naroon ang lakas,
Na ang pagbabago ay posible sa ating pagkakasama-sama.

Ang APFF ay hindi lang lugar ng talakayan,
Ito’y espasyo ng kwento, boses, at karanasan.
Ang mga PWD, halimbawa ng lakas at inspirasyon,
Na sa kilusang ito, walang sinuman ang maiiwanan.

Sa bawat sandali, nakita ko ang tapang,
Sa bawat mukha, naroon ang sigaw ng kalayaan.
Ang bawat kwento’y mahalaga at nagdadala,
Ng mga aral na magbabago ng sistema’t lipunan.

Habang ang huling gabi’y papalapit na,
Tila ang paligid ko’y puno ng alaala.
Ang mga modern-day warriors, taglay ang tapang,
Na lumaban para sa mundong pantay at makatarungan.

Habang pauwi, dala ko ang bigat ng inspirasyon,
Ang mga hamon at tanong sa aking kaisipan.
Ngunit higit sa lahat, ang diwang nakita ko,
Ay ang katotohanang ang pagbabago ay nararating din, totoo.

Ang APFF ay nag-iwan ng marka sa puso,
Isang paalala na ang pagkakaisa ay sandata ng mundo.
Ang bawat hakbang, gaano man kaliit,
Ay may bigat na magbubukas sa pinto ng pag-ibig.

Ang laban para sa karapatan ay para sa lahat,
Hindi lamang para sa iilan, kundi para sa buong lipunang tapat.
Ang APFF ay paalala, simula ng mas malalim na yugto,
Kung saan ang boses ko ay magiging bahagi ng pagbabago.

Ang mga PWD, kababaihan ng iba’t ibang lahi,
Sama-sama, nagdadala ng lakas sa bawat sandali.
Ang kanilang tapang at pagmamalasakit,
Ay inspirasyong aabot kahit sa kabilang daigdig.

Ang mga kwento nila, nagtulak sa akin,
Na ipagpatuloy ang laban sa sariling adhikain.
Na maging bahagi ng kilusan, magbigay ng liwanag,
Sa mga lugar na madilim at walang pagmamalasakit.

Ang Solidarity Night, tila alaala ng isang panata,
Na sa bawat gabing puno ng saya’t sigla.
Ang diwang naramdaman ko’y dadalhin ko sa paglalakbay,
Na ang bawat hakbang ay tungo sa bukas na tunay.

At ngayon, sa bawat sandali ng buhay,
Ang natutunan ko sa APFF ay laging maghuhubog sa akin.
Na ang pagbabago’y nagsisimula sa bawat hakbang,
At ang pagkakaisa’y tulay tungo sa kinabukasang may pag-asa’t liwanag.

Ang APFF ay hindi lamang forum, ito’y isang paalala,
Na ang bawat isa’y may tungkulin sa mundong mahalaga.
Kahit maliit na hakbang, basta’t may tapang at layunin,
Ang pagbabago’y tiyak, sa atin ay darating.